Witaj szkoło! Pamiętacie jeszcze swój pierwszy szkolny dzwonek? Ja pamiętam doskonale. Apel był na dworze, a mi się trzęsły kolana, być może z zimna ale raczej ze stresu. Pamiętam swój pierwszy plecak, brzydki, kremowo brązowy ale czasy były takie, że trzeba było się cieszyć, że w ogóle plecak udało się zdobyć. Pamiętam pierwszy fartuszek, z falbankami w groszki, to był dopiero szyk! Zaczynałam swoją karierę szkolną, tak samo jak Iga, w klasie Ia i od razu pierwszego dnia poznałam Asię, jak się potem okazało, przyjaciółkę na kolejne osiem lat życia. Zresztą, do tej pory, chociaż nie spotykamy się często, wystarczy jedno spojrzenie żebyśmy zrozumiały się bez słów. Naszych mężów to trochę drażni i zawsze uważają, że spiskujemy w tym momencie przeciwko nim 😉  Po takim czasie właściwie mam ze szkoły same fajne wspomnienia.

Iga swoją przygodę dopiero zaczyna, a ja z całego serducha życzę jej, żeby miała szczęście do nauczycieli. Takich, którzy lubią ludzi, potrafią zainteresować wiedzą, zmuszają do myślenia, takich nauczycieli przez wielkie N. Bo nauka to wielka przygoda, a z dobrym przewodnikiem zawsze jest i łatwiej i przyjemniej.